چکیده: (1217 مشاهده)
از دیدگاه تاریخگرایی نو، ادبیات و تاریخ تحت تأثیر نیروهای گفتمان فرهنگی و کنشهای اجتماعی است. تاریخگرایان نو بر این باورند که اثر هنری(متن) از زمینههای فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و تاریخی جدا نیست. از این رو، برای بررسی متن باید از دغدغههای اجتماعی مؤلف و زمینه های تاریخی و فرهنگی ارائه شده در اثر، آگاهی داشته باشیم. از این منظر، در نمایشنامههای اکبر رادی، بازتاب وضعیت حاکم بر فرهنگ و جامعه و تأثیر متقابل شخصیتها، بهخصوص قشر روشنفکر بر جامعۀ عصر مؤلف، قابل تأمل و بررسی است. رادی، به عنوان یکی از مؤثرترین نمایشنامهنویسان ایرانی، با دقت و هوشمندی، اوضاع فرهنگی، سیاسی و تاریخی جامعۀ خود را مشاهده، تحلیل و واکاوی میکند که این امر، متأثر از تحصیلات دانشگاهی وی در علوم اجتماعی است. نمایشنامههای رادی را میتوان، بازگویی(واگویه) مشاهدات جامعهشناسانۀ وی دانست. او زبان بیپیرایۀ مردم کوچه و بازار و زبان پیچیدۀ روشنفکران جامعۀ عصر خویش را به خوبی میشناسد و در شخصیتپردازی و دیالوگنویسی، از آن به درستی بهره میگیرد. پژوهش پیشرو به روش تحلیل کیفی، نمایشنامۀ از پشت شیشهها اثر رادی را در پرتو نظریۀ تاریخگرایی نو، بررسی و تحلیل کرده و با توصیف رفتار و کنشهای متقابل شخصیتها، به تحلیل تاریخی و گفتمان فرهنگی اثر پرداختهاست.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
عمومى دریافت: 1398/5/9 | پذیرش: 1398/5/9 | انتشار: 1398/5/9