دوره 2، شماره 6 - ( تابستان 1398 )
جلد 2 شماره 6 صفحات 30-17 |
برگشت به فهرست نسخه ها
چکیده: (788 مشاهده)
دیوان خاقانی، به‌ویژه قصاید او ازجمله پیچیده‌ترین متون منظوم فارسی است که باوجود شرح و تفسیرهای مختلف، هنوز هم برخی از ابیات آن به‌درستی رمزگشایی نشده و در هاله‌ای از ابهام و ناشناختگی است. برخی از شارحان به علل گوناگون ازجمله: گستردگی حجم این دیوان، تراکم استعاره‌های نو و غفلت ورزیدن از شگردهای خاقانی، در به‌‌کار‌بردن معانی چندگانۀ الفاظ و تناسب‌سازی‌ها و... در توضیح بعضی از ابیات، از خطا و گمراهی مصون نمانده‌اند و گاه با اشتباهی ناچیز، معنای بیت را به بیراهه برده‌اند. در این پژوهش به برخی از لغزش‌های موجود در گزارش دشواری‌های دیوان خاقانی پرداخته شدهاست. برخی از مهم‌ترین دلایل این لغزش‌ها را می‌توان چنین برشمرد: الف) کم‌توجهی به تکرار مضامین و معانی در دیوان خاقانی، ب) کم‌توجهی به ارجاعات برون‌متنی، ج) غفلت از معانی مختلف یک واژه، د) اتکاء به پیشینۀ تاریخی برخی از استعاره‌ها و نادیدهگرفتن استعاره‌های نو و...
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |